در کتاب مقدس، پیدایش، باب ۳۲، آیات ۲۴ تا ۲۹، شاید کشتی گرفتن یعقوب با خدا هستیم و نصرت یافتن، یعقوب بر خدا:

«۲۴ و يعقوب تنها ماند و مردي با وي تا طلوع فجر كشتي مي گرفت. 25 و چون او ديد كه بر وي غلبه نمي يابد، كف ران يعقوب را لمس كرد، و كف ران يعقوب در كشتي گرفتن با او فشرده شد. 26 پس گفت: »مرا رها كن زيرا كه فجر مي شكافد. گفت: تا مرا بركت ندهي، تو را رها نكنم. 27 به وي گفت: نام تو چيست؟ گفت:«يعقوب.» 28 گفت: از اين پس نام تو يعقوب خوانده نشود بلكه اسرائيل، زيراكه با خدا و با انسان مجاهده كردي و نصرت يافتي. 29 و يعقوب از او سئوال كرده ، گفت: مرا از نام خود آگاه ساز. گفت: چرا اسم مرا مي پرسي؟ و او را در آنجا بركت داد.»

خدایی که مغلوب بندۀ خود بشود، چه خداییست! و چه خدا حکیمی که با بندگان خود کشتی میگیرد!

  برکت گرفتن زورکی یعقوب از خدا هم که جای خود دارد!

  و اینکه خدا نام یعقوب را نمی داند و اسمش را از او میپرسد هم جالب است!