عطیۀ تکلم به زبانها
نویسنده: محمد کاشانی
سخن گفتن به زبان ها اولین نشانه پری بوسیله روح القدس شناخته میشود در این مرحله ایمانداران مسیحی تشویق به خارج کردن یک سری اصوات نامفهوم میشوند و ادعا میکنند این زبان فرشتگان است.به عنوان نمونه در ذیل آوا نویسی سخن گفتن به زبانهای دو تن از واعضان مشهور پنطیکاستی می آید
1- سُدُکُن داله گیالا سُدِبِگانده ایشتله بخاندا اودها لِبِگان دائی له سبته خاستالیله سانکنده سودوبخوستا لبگند ایله ستا ساتح لبش تله ختاستیله
2- شوکو مو دو سا دا لا تا مو تو نو کو تو بو گو تو شی تی گالی شی تو بو گو تویله بگادا دای شی بگودو شای دوگوله می تیه
این سخنان نامفهوم که معمولا از تعداد معینی حروف صامت و حروف صامت و مصوت و تعداد مشخصی سیلاب تشکیل شده که از نظر شدت و سرعت و حجم با هم متفاوتند.سخنران بر این اعتقاد است که این یک زبان واقعی میباشد ولی وضع سازمان یافته ای ندارد و شباهتی به هیچ زبان طبیعی مرده و زنده ندارد و معمولا ریشه در زبان مادری فرد متکلم دارد
سیار دیده میشود در این روش با دستگذاری و فشار و داد و فریاد و قیل و قال بر شخصی است از وی میخواهند که به زبانی ناشناخته سخن بگوید و یا با گفتن جملاتی نظیر این: "خود را آزاد بگذار!"؛ "زبانت را آزاد بگذار!"؛ "آهان، آهان، آمد، آمد، بگو، آزاد باش...!"؛ "هر کلمهای که به زبانت میآید بگو؛ نترس..." وی را تشویق به خارج کردن یک سری اصوات نامفهوم میکنند یا در برخی از موارد دیده شده است به ایماندار میگویند: "آهان، هر چه من میگویم، تو هم تکرار کن؛ آهان، همین است، گرفتی، هللویاه!" و برخی از افراد با تمرین های طولانی سعی در ارائه روشی برای بیرون راندن کلمات نامفهوم پشت سر هم میکنند . شخص متکلم مدعی است که این زبان زبان فرشتگان است و وی با این زبان دعا میکند .
نقد و بررسی
1- این در حالی است که اولین واقعۀ تکلم به زبانها در روز پنطیکاست بوقوع پیوست که در کتاب اعمال رسولان 2 : 1-4 بیان شده است. رسولان به میان مردم رفته و خبر خوش انجیل را به زبان خود آنها با آنان در میان گذاشتد. "و اهل كَرِيت و عَرَب، اينها را میشنويم كه به زبانهای ما ذكر كبريائی خدا میكنند." (اعمال 2 : 11). در این واقعه رسولان به زبانی ناشناخته سخن نگفتند بلکه به زبان های رایج آن زمان با مردم صحبت نمودند .نه یک سری اصوات نامشخص
2- در کتاب مقدس عطیۀ تکلم به زبانها یعنی صحبت کردن به زبانی که شخص در گذشته آنرا بَلد نبوده، و به جهت خدمت به کسانی که آن زبان را صحبت می کنند عطا شده است. در رسالۀ اول قرنتیان بابهای 12 – 14، جائی که پولس میگوید: "امّا الحال ای برادران، اگر نزد شما آيم و به زبانها سخن رانم، شما را چه سود میبخشم؟." (اول قرنتیان 14 : 6)
3- مطابق با آنگونه که اعمال رسولان "زبانها" را توصیف میکند، تکلم به زبانها زمانی با ارزش است که شخص پیغام خدا را به زبان خود بشنود. در غیر اینصورت، بی فایده است و این تکلم میبایست با زبانی حقیقی و قابل فهم بیان شود (اول قرنتیان 14 : 10). هدف آن بایستی انتقال کلام خدا به شخصی، که زبان متفاوتی صحبت میکند، باشد (اعمال 2 : 6 – 12).
4- همچنین در کتاب مقدس آمده است که این عطایا به اراده روح القدس رخ میدهد نه شخص مدعی( اول قرنتیان 12: 11 ) و در کلیسا های پنطیکاستی برای سخن گفتن به زبانها افراد خود داوطلب میشوند
5- این زبان باید به صورت خصوصی بیان شود نه در جمع های چندهزار نفری پولس میگوید : اگر كسی به زبانی سخن گويد، دو دو يا نهايت سه سه باشند، به ترتيب و كسی ترجمه كند. امّا اگر مترجمی نباشد، در كليسا خاموش باشد و با خود و با خدا سخن گويد" (اول قرنتیان 14 : 27 - 28).
6- در کتاب مقدس اشاره شده زبان عطیه تکلم به زبان ها پایان یافته است (اول قرنتیان 13 : 8)