پیشتر دیدیم که خدا برای سخن گفتن با حضرت ابراهیم نزول میکند، و حالا در باب 17 از کتاب پیدایش، در آیۀ 22، میبینیم که خدا بعد از تمام شدن سخنش، به آسمان صعود میکند:
« و چون خدا از سخن گفتن با وي فارغ شد، از نزد ابراهيم صعود فرمود»
این آیه خدا را محدود به مکان میکند.
در کتاب پیدایش، باب 17، آیات 20 و 21، میبینیم که خدا بدون هیچ دلیلی بین اسحاق و اسماعیل تبعیض قائل میشود:
« 20 و اما در خصوص‌اسماعيل، تو را اجابت فرمودم. اينك او را بركت داده، بارور گردانم، و او را بسيار كثير گردانم. دوازده رئيس از وي پديد آيند، و امتي عظيم از وي بوجود آورم. 21 لكن عهد خود را با اسحاق استوار خواهم ساخت، كه ساره او را بدين وقت در سال آينده براي تو خواهد زاييد.»»
پیشتر دیدیم که اسماعیل را در حالی که هنوز به دنیا نیامده بود، وحشی مینامد(پیدایش12:16)، حالا میبینیم که بدون هیچ دلیلی عهد خدا با اسحاق استوار میشود!(البته این ادعای مسیحیان است!) آیا این بیعدالتی نیست؟
البته عنایت دارید که این آیه در امتداد آیات نژادپرستانه در کتاب مقدس قرار دارد که میخواهد کل عهد خدا را به بنی اسرائیل نسبت بدهد.
در کتاب پیدایش، باب 17، آیۀ 17، وقتی خداوند به حضرت ابراهیم وعدۀ آمدن فرزندی به نام اسحاق را میدهد، ابراهیم به خدا میخندد:
«آنگاه ابراهیم به روی در افتاده، بخندید و در دل خود گفت:«آیا برای مرد صد ساله پسری متولد شود و ساره در نود سالگی بزاید؟»»
از نص آیه به نظر نمیاید که این خنده، خندۀ شادی باشد بلکه به نظر میرسد که خندۀ تمسخرآمیز باشد. آیات پیش و پس در این مورد چیزی را نشان نمیدهند. قضاوت در این مورد با مخاطبین محترم وبلاگ.
سلام. هدف این وبلاگ به هیچ وجه اهانت به عقاید دوستان مسیحی نیست. خدا خود میداند که ما مسلمانان چقدر حضرت عیسی(ع) و مادر بزرگوارش مریم مقدّس(س) را دوست داریم. از مسیحیان هم نفرتی در دل نداریم، بلکه آنها را دوست داریم.