نویسنده: محمدضیا توحیدی

کتاب ایّوب از سلسله کتابهای عهد عتیق، ناظر به زندگی حضرت ایوب است. ایوب مردی حکیم، ثروتمند و شکرگذار است شیطان به خدا میگوید ثروت ایوب را از وی بگیر خواهی دید که تو را  کفر خواهد گفت. خدا اختیار ایوب را به وی داد و در یک روز  تمامی گله گوسفند و شترانش و تمامی مزارعش و کارگرانش و تمامی ده فرزندش نابود شدند و خودش نیز به بیماری سختی مبتلا گردید اما او به خدا کفر نگفت. سه دوست ایوب به عیادتش رفتند و با او مناظره کردند که علت این مصیبت های تو گناهان توست اما ایوب قبول نمیکند که گناهکار است و از خدا تقاضای مرگ میکند اما خدا در گردبادی با وی سخن میگوید و دو برابر آنچه از دست داده بود را به وی برمیگرداند.

در سنت یهودی، کتاب ایوب به حضرت موسی نسبت داده شده است و این باور، برخاسته از متن تلمود است. در میان مسیحیان، اختلاف نظر زیادی در مورد تاریخ نگارش این کتاب -و در نتیجه، نویسندۀ آن- وجود دارد. ائوسبیوس[1] نگارش این کتاب را قبل از حضرت موسی می‎داند. گریگوری نگارش آن را در زمان حضرت سلیمان می‎داند که البته این نظریه در میان دانشمندان مسیحی بیشتر مورد پذیرش قرار گرفته است. به هر روی، اختلافات در مورد نویسندۀ این کتاب و تاریخ نگارش آن بسیار زیاد است و برخی تاریخ نگارش آن را بسیار متأخرتر و در حدود 700 قبل از میلاد و حتی گروهی بین سالهای 600 تا 400 قبل از میلاد دانسته‏ا ند.[2]

 

[1] Eusebius

[2] قاشا، سهیل؛ حکمة أحیقار و أثرها فی الکتاب المقدس؛ ص 36 و یوسف خلیل، صموئیل؛ المدخل الی العهد القدیم؛ ص 216 – 217